LAMBLIE

Lamblie wywołuj lambliozę. Nazwa choroby pochodzi od pasożyta Giardia lamblia (gardia intensalis) , który infekuje jelito cienkie.
Cysty, czyli postać przetrwalnikowa lamblii dostają się do organizmu z  zanieczyszczonej wody lub żywności oraz przez kontakt z osobą będącą „nosicielem”.

OBJAWY LAMBLIE

Objawy lambliozy są różne. Niektórzy ludzie nie mają żadnych objawów, ale  przenoszą cysty na inne osoby, stąd uważane są za nosicieli pasożyta, podczas gdy u innych zakażenie może objawiać się ostrymi lub przewlekłymi chorobami jak np.

•    biegunka, wzdęcia, gazy,
•    skurcze lub bóle brzucha,
•    brak apetytu i inne dolegliwości.

Lamblie posiadają zdolność przywierania do śluzówki jelita i dwunastnicy, co jest bezpośrednią przyczyną dolegliwości ze strony układu wydalniczego.
Większość osób zakażonych przez lamblie skarży się na biegunkę. Stolec jest zazwyczaj opisywany jako obfity i wodnisty z początku choroby. Później w chorobie, stolce stają się tłuste i cuchnące.
Dodatkowe objawy wywołane przez lamblie to utrata masy ciała, brak apetytu, nudności, wymioty, odbijanie się, zaparcia.

Lamblie potrafią też zagnieździć się w drogach żółciowych i dawać objawy podobne do kamicy żółciowej. Chorzy mogą doświadczać bólu brzucha podobnego do kolki, który pojawia się po posiłku, szczególnie po obfitym i tłustym, czasem towarzyszy temu gorzkie odbijanie się.

Lamblie wydalają toksyny, które gromadząc się w organizmie „zatruwają” system nerwowy. Może to powodować uczcie rozdrażnienia, apatii, płaczliwości, problemy z koncentracją, nauką, bóle głowy, omdlenia a czasem też gorączkę.

Zakażenie lambliami może też dawać objawy podobne do alergii jak np. świąd skóry, wysypka, a nawet kaszel i uczucie duszności. Spowodowane jest to faktem, iż uszkodzone przez lamblie jelita mogą przepuszczać zbyt dużo różnych substancji, co organizm odczyta jako „atak” i zaczyna produkować przeciwciała.

DIAGNOZA LAMBLIE

Zakażenie lambliami może być diagnozowane przez kilka różnych rodzajów badań.

Badanie na obecność lamblii (lamblie u dzieci):
•    Badanie kału na obecność cyst w stolcu. Zazwyczaj potrzeba przynajmniej 3 różnych próbek kału, gdyż nie zawsze cysty opuszczają ciało „żywiciela”. W około 50% przypadków wystarczy 1 próbka kału.
•    Badanie krwi na obecność Giardia lamblia- badanie IgG i IgM w surowicy krwi, metodą immunofluorescencji
•    Wykrywania antygenów (substancji, które układ odpornościowy uznaje za niebezpieczne) w stolcu – testy dają około 90% pewności
•    Metody inwazyjne: biopsja jelita lub sonda dwunastnicza

ŻRÓDŁA ZAKAŻENIA LAMBLIAMI

    Do zakażenia lambliami może dojść w wyniku spożywania skażonej wody np. wody z potoku zanieczyszczonej przez odchody zwierząt. Zdarzają się też zanieczyszczenia wody z sieci wodociągowej lub ze studni. Lambliami można zakazić się również poprzez jedzenie brudnych owoców, na które zakażenie mogą przenosić muchy. Czasem stosowanie naturalnych nawozów może być przyczyną wprowadzenia lamblii do organizmu. Najczęstszym jednak źródłem zakażenia jest niedostateczna higiena, lamblioza nazywana jest „chorobą brudnych rąk”.
Zminimalizować ryzyko zachorowania można poprzez częste mycie rąk, mycie owoców, unikanie spożywania wody z podejrzanych źródeł oraz filtrowanie lub przegotowywanie wody przed spożyciem.

Rozwojowi lamblii sprzyja brak odporności organizmu i dieta bogata w słodycze. (czyli najbardziej zarażoną grupą są dzieci)

Lamblie są bardzo odporne, poza ciałem żywiciela mogą przetrwać nawet do 5 miesięcy, nie zabija ich chlorowanie wody.
Lamblie zamieszkują też przewód pokarmowy psów i kotów.

LAMBLIE U DZIECI.

W ośrodkach opieki dziennej dla dzieci, szczególnie w żłobkach lub w domach dziecka, procent dzieci będących nosicielami lamblii może dojść nawet do 70%!
Szacuje się, że w przedszkolach i szkołach około 20% dzieci jest zarażone lambliami. Jednak objawy lambliozy ma co dziesiąte z nich.

Objawy lamblii u dzieci są takie same jak u dorosłych. Zaniepokoić powinien Cię brak apetytu u dziecka, bóle brzuszka, apatia, zmęczenie, śmierdzące lub rzadkie stolce.

Ostra postać lamblii może objawiać się obfitą wodnistą biegunką, co może prowadzić do odwodnienia. Oznakami odwodnienia u dorosłych są: silne pragnienie, uczucie osłabienia, brak śliny i suchość w ustach, przyspieszone bicie serca lub zawroty głowy. Odwodnienie u dzieci może dodatkowo powodować drażliwość i senność.

W razie podejrzenia odwodnienia należy pić często małe ilości wody lub rozcieńczonych soków, unikać trzeba kofeiny i mleka.

LEKI STOSOWANE W LECZENIU LAMBLII.

Metronidazol– lek należący do chemioterapeutyków ….Wykazuje działanie pierwotniakobójcze oraz bakteriobójcze wobec drobnoustrojów beztlenowych.
Stosowany w zakażeniach pierwotniakami: Entamoeba histolytica, Trichomonas vaginalis i Giardia lamblia oraz w zakażeniach bakteriami beztlenowymi, a także Helicobacter pylori i Gardnerella vaginalis[1].
Skutki uboczne to nudności, wymioty, bóle głowy, suchość w ustach, lub metaliczny posmak w ustach, mocz może stać się ciemny.

Tinidazol, tynidazol – pochodna 5-nitroimidazolu, jest lekiem przeciwpasożytniczym i przeciwbakteryjnym. Działania niepożądane to mdłości, wymioty, gorzki i metaliczny smak w ustach, wysypka skórna, ból i zawroty głowy, zmiany w obrazie morfologicznym krwi, pociemnienie barwy moczu.

Niestety na forach, aż roi się od negatywnych opinii na temat bezskutecznego leczenia konwencjonalnymi metodami. Nawet jeśli jest chwilowa poprawa, to choroba wraca po kilku miesiącach. Należy więc zastanowić się dlaczego lamblie rozwijają się u konkretnej osoby i jak zapobiec powtórnemu zakażeniu.

NATURALNE SPOSOBY –LECZENIE LAMBLII

Jeśli każdy, kto zetknie się z lambliami chorowałby, to w niedługim czasie nosicielami lamblii był by każdy z nas. Co zatem decyduje o tym, że jedni chorują a inni nie? Oczywiście odporność organizmu. Jeśli organizm jest dobrze odżywiony, ma pełne spektrum witamin i minerałów, w jelitach zamieszkują przyjazne bakterie, to lamblie nie zagnieżdżą się.
Jeśli jednak w diecie jest dużo mąki, cukru, który wypłukuje minerały i niszczy florę bakteryjną, organizm jest wyjałowiony przez leki, antybiotyki, sterydy itp., to „stwarzamy okazję” lambliom do rozwoju.
Lamblie i inne pasożyty nie przetrwają w „czystym”, dobrze odżywionym organizmie. Rozwiązaniem problemu mogą być odpowiednio dobrane zioła i mądra dieta (dietą nazywam zdrowe, racjonalne odżywianie, bez cukru, białej mąki, sztucznych napojów, a nie jadłospis na każdy dzień).

Berberys na przykład zawiera aktywne składniki podobne do antybiotyku, które są dużo bardziej skuteczne przeciwko bakteriom niż chloramphenikol. Efekt antybiotyczny jest kilkakrotnie silniejszy. Udowodniono jego skuteczność przeciw takim patogenom jak na przykład: Giardia (Lamblia) intestinalis.

Pau d’Arco – lapachol (składnik Pau d’Arco) ma właściwości przeciwwirusowe, przeciwpasożytnicze, a także przeciwrakowe. Roślina zawiera wapń, żelazo, witaminę C i cynk, oraz magnez, mangan, sód, potas, witaminę A i niektóre witaminy z grupy B. Obecnie uznane są następujące działania Pau d’Arco: wzmocnienie układu immunoligicznego, właściwości przeciwzapalne, antymalaryczne, antybakteryjne, antygrzybicze, przeciwpasożytnicze.

Czosnek- znany środek odrobaczający, przeciwgrzybiczy i przeciwzapalny. Doskonale sprawdza się w eliminowaniu pasożytów, w tym lablii. Skoncentorwana postać olejku z czosnku jest idealną alternatywą do spożywania główki czosnku dziennie.

Ważnym aspektem jest też skład bakteryjny flory jelitowej. Jeśli jelita będą skolonizowane przez pożyteczne bakterie to zakażenie lambliami nie będzie grozić nam ani naszym dzieciom. Ważne jest by w diecie nie zabrało kiszonek i naturalnych kefirów, można też wspomóc się dobrym probiotykiem.

Źródła:
www.emedicinehealth.com/giardiasis-health/article_em.htm
[1]  wikipedia

M.Łukasik „Lamblioza u dzieci”  Wydawnictwo Śląskiej AM, Katowice 1998.
Januszkiewicz J. „Zarys kliniki chorób zakaźnych”